از استاد دینی پرسیدند عشق چیست؟ گفت:حرام است .

از استاد هندسه پرسیدند عشق چیست؟ گفت:نقطه ای که حول نقطه ی قلب جوان میگردد .

از استاد تاریخ پرسیدن عشق چیست؟ گفت:سقوط سلسله ی قلب جوان .

از استاد زبان پرسیدند عشق چیست؟ گفت:همپای love است .

از استاد ادبیات پرسیدند عشق چیست؟ گفت : محبت الهی است .

از استاد علوم پرسیدند عشق چیست؟ گفت : عشق تنها عنصری هست که بدون اکسیژن می سوزد .

از استاد ریاضی پرسیدند عشق چیست؟ گفت : عشق تنها عددی هست که هرگز تنها نیست .

از استاد فیزیک پرسیدند عشق چیست؟ گفت :عشق تنها آدم ربائی هست که قلب را به سوی خود می کشد .

از استاد انشا پرسیدند عشق چیست؟ گفت :عشق تنها موضوعی است که می توان توصیفش کرد .

از استاد قرآن پرسیدند عشق چیست؟ گفت :عشق تنها آیه ای است که در هیچ سوره ای وجود ندارد .

از استاد ورزش پرسیدند عشق چیست؟ گفت :عشق تنها توپی هست که هرگز اوت نمی شود .

از استاد زبان فارسی پرسیدند عشق چیست؟ گفت :عشق تنها کلمه ای هست که ماضی و مضارع ندارد .

از استاد زیست پرسیدند عشق چیست؟ گفت :عشق تنها میکروبی هست که از راه چشم وارد می شود .

  از استاد شیمی پرسیدند عشق چیست؟ گفت :عشق تنها اسیدی هست که درون قلب اثر می گذارد

   این دل خسته تا همیشه در آسمان عشق تو پرواز میکند ....

                  و تو آنقدر بزرگی که کوچکی

    وحقارتم را می گسترانی و زنده میگردانی ...

                        من غریب و نا آشنا

    در کوچه پس کوچه های مبهم زندگی گمگشته ام و تو

                        آشنایی و راهنما ...

            من زندگی ام به یک مو بند است ...

                          جسم خسته ام

  را دریاب که به دستهای نوازشگر تو محتاج است 

           روح سرکش و طغیانگرم را آرام کن

           که در پی ات شبها بی قرار و بی تابست 

     قلب پر تپش ام را حس کن که برای رسیدن به تو

               چه نامنظم در سینه ام در تقلاست 

              چشمهای غمگینم را ببین که پیوسته

              برای دیدنت عاشقانه در انتظار است

   بغض گلویم را بگیر که این همان درد دوری و دلتنگی است

              آتش این وجود نگرانم را خاموش کن

   که آفت بزرگی از حسد در تن ضعیف و بیمارم است 

              و به من اطمینان ببخش

                      که به حال خود رهایم نمیکنی...

 

چرا غمگيني ؟ : عاشق شدم

آيا عشق شيرين است ؟ : بله شيرين تر از زندگي

چرا تنهايي ؟ : ويژگي عاشق هاست

لذت تنهايي چيست ؟ : فکر به او و خاطرات او

چرا مي روي ؟ : براي اينکه او رفت

دلت کجاست ؟ : پيش او

قلبت کجاست ؟ : او برده

پس حتما بي رحم بوده نه ؟ : نه اصلا

چرا ؟ : چون باز هم او را ميپرستم . . .

انسانها برای برقراری ارتباط مخابره می کنند و زمانی که به برقرارری ارتباطی معقول و دوست داشتنی موفق می شوند، پاداش و بهره ای سترگ و عظیم را برای خود به ارمغان می آورند. البته هیچ مدرک و شاهدی در رابطه با تاثیر مثبت عشق های تازه و پر تنش و حرارت اولیه، بر سلامتی مشاهده نشده است. افرادی که عاشق می شوند مدعی تجربه احساس جذاب، جالب و پرتکاپو به طور همزمان هستند. اینها همگی می تواند منبعی از استرس باشد. در حالیکه عشق ثابت و متعادل و عمیق می تواند تاثیر مثبت بر سلامتی فرد داشته باشد. جالب است بدانید که افرادی که دارای ارتباط بلند مدت و خشنود کننده هستند در سنجش ها و معاینات بالینی امتیاز بیشتری کسب کرده اند. رمز این ارتباط موثر به خاطر داشتن احساس برقراری ارتباط با دیگران، دریافت احترام، احساس با ارزشی و احساس تعلق داشتن است.

 و اما ۱۰ فایده موثر ارتباط عاشقانه

نیاز کمتر برای مراجعه به پزشک

یکی از فرضیه های توجیهی برای این مزیت این است که افرادی که دارای ارتباط خوب با یکدیگر هستند بهتر از خود مراقبت می کنند. بهترین دوستان شما به شما انگیزه حفظ رژیم غذایی سالم را می دهند.

ادامه مطالب رو ببینید ...

چشـــــــــــــم هایـــــــــم

فاصله های خالی

مشـــــــــــــت هایـــــــــــــــــــم

پر از تنهائی ست

پرونده مختومه ای ست دلم

که در ردیـــــــــــــف عشـــــــــــــــــــق

بایگانی ست.

زیاد خوب نباش

زیاد دم دست هم نباش

زیاد که باشی ، زیــــــــــادی می شوی

شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمـــــــی

آن را که نیست عالم غم،نیست عالمی

آنانکه لذت دم تیغت چشــــــــــــیده اند

بر جای زخــــــــم دل نپسندند مرهمی

راز ســـــتاره از من شب زنده دار پرس

کز گردش سپهــــــــر نیاسوده ام دمی

دل بسته ام چو غنچه به راه نسیم صبح

بو تا که بشکفد گلم از بوی همدمـــــی

راهی نرفته ام که بپرسم ز رهــــــروی

رازی نجسته ام که بگویم به محرمـــی

غم دنيا نخواهد يافت پايان

خوشا در بر رخ شادي‌گشايان


خوشا دل‌هاي خوش، جان‌هاي خرسند

خوشا نيروي هستي‌زاي لبخند


خوشا لبخند شادي‌آفرينان

كه شادي رويد از لبخند اينان

4 ساله که بودم فکر می کردم پدرم هر کاری رو می تونه انجام بده . 

5 ساله که بودم فکر می کردم پدرم خیلی چیزها رو می دونه .

ای شب ، به پاس صحبت دیرین ، خدای را
با او بگو حکایت شب زنده داریم
با او بگو چه می کشم از درد اشتیاق
شاید وفا کند ، بشتابد به یاریم
ای دل ، چنان بنال که آن ماه نازنین
آگه شود ز رنج من و عشق پاک من
هر چند بسته مرگ کمر بر هلاک من
ای شعر من ، بگو که جدایی چه می کند
کاری بکن که در دل سنگش اثر کنی
ای چنگ غم ، که از تو به جز ناله بر نخاست
راهی بزن که ناله از این بیشتر کنی
ای آسمان ، به سوز دل من گواه باش
کز دست غم به کوه و بیابان گریختم
داری خبر که شب همه شب دور از آن نگاه
مانند شمع سوختم و اشک ریختم
ای روشنان عالم بالا ، ستاره ها
رحمی به حال عاشق خونین جگر کنید
یا جان من ز من بستانید بی درنگ
یا پا فرانهید و خدا را خبر کنید
آری ، مگر خدا به دل اندازدش که من
زین آه و ناله راه به جایی نمی برم
جز ناله های تلخ نریزد ز ساز من
از حال دل اگر سخنی بر لب آورم
آخر اگر پرستش او شد گناه من
عذر گناه من ، همه ، چشمان مست اوست
تنها نه عشق و زندگی و آرزوی من
او هستی من است که آینده دست اوست
عمری مرا به مهر و وفا آزموده است
داند من آن نیم که کنم رو به هر دری
او نیز مایل است به عهدی وفا کند
اما - اگر خدا بدهد - عمر دیگری

شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده. داماد سروسیمه پشت در راه میره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند: مریم ، دخترم ، در را باز کن. مریم جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه میرند تو. مریم ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همه مات و مبهوت دارند به این صحنه نگاه می کنند. کنار دست مریم یه کاغذ هست، یه کاغذی که با خون یکی شده. بابای مریم میره جلو هنوزم چیزی را که میبینه باور نمی کنه، با دستایی لرزان کاغذ را بر میداره، بازش می کنه و می خونه : سلام عزیزم. دارم برات نامه می نویسم. آخرین نامه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمه. کاش منو تو لباس عروسی می دیدی. مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود؟! علی جان دارم میرم. دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم. می بینی علی بازم تونستم باهات حرف بزنم. دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف می زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم. دارم میرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یادته؟! گفتم یا تو یا مرگ، تو هم گفتی ، یادته؟! علی تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه. کاش بودی و می دیدی مریمت تا آخرش رو حرفاش موند. علی مریمت داره میره که بهت ثابت کنه دوستت داشت. حالا که چشمام دارند سیاهی میرند، حالا که همه بدنم داره می لرزه ، همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره. روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد، یادته؟! روزی که دلامون لرزید، یادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟! نقشه های آیندمون، یادته؟! علی من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یادمه روزی که بابات از خونه پرتت کرد بیرون که اگه دوستش داری تنها برو سراغش. یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری. یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگتر می شه! می گفتی که من بخندم. علی حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم. هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیافته ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام. روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو دستات. دارم به قولم عمل می کنم. هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه. همین جا تمومش می کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای علی کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت. دستم می لرزه. طرح چشمات پیشه رومه. دستمو بگیر. منم باهات میام …. پدر مریم نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر علی بود، اونم یه نامه تو دستشه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامه ی پسرشو برسونه بدست مریم اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند…

چقدرعجيبه که تا مريض نشي کسي برات گل نمي ياره تا گريه نکني کسي نوازشت نمي کنه تا فرياد نکشي کسي به طرفت برنمي گرده تا قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي ياد و تا وقتي نميري کسي تورو نمي بخشه . . .

.  .  .

زندگی به من آموخت که چگونه اشک بریزم اما اشک به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم ...

.  .  .

عجب معلم بدی است این طبیعت که اول امتحان میگیرد بعد درس میدهد!!

.  .  .

واسه شكستن يه دل فقط يه لحظه وقت مي خواد.اما واسه اينكه از دلش در بياريشايد هيچ وقت فرصت نداشته باشي... ميشه مثل يه قطره اشك بعضي ها رو از چشمت بندازي ، ولي هيچ وقت نمي توني جلوي اشك وبگيري كه با رفتن بعضي ها از چشمت جاري ميشه...

.  .  .

بخشندگي را از گل بياموز، زيرا حتي ته كفشي كه لگدمالش مي‌كند را هم خوش بو مي‌كند.

.  .  .

زندگي شهد گلي است که زنبور زمانه مي مکدش انچه مي ماند عسل خاطره ها ست ... 

در کتاب واژه ها زیباترین معنا توئی / من چگونه در کتاب عشق تو معنا شوم ؟

از تو گفتن کار هر کس نیست ای بالاترین / من برای گفتنت باید که مولانا شوم . . .

.  .  .

تمام آسمـــــان من خلاصه در دو چشــــــــم توست ، مراقبشـــــان باش . . .

                                       .  .  .

زندگی اگر هزار بار دیگر بود ...  بار دیگر تو ، بار دیگر تو ، بار دیگر تو . . .

                                      .   .   .

تا کجای قصه باید زدلتنگی نوشت؟تا به کی بازیچه بودن توی دست سرنوشت

تا به کی با ضربه های درد باید رام شد /  یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد

بهردیدارمحبت تا به کی در انتظار/ خسته از این زندگی با غصه های بی شمار                                      .   .   .

روز مرگم هر كه شيون كنداز دور و برم دور كنيد همه را مست و خراب از مي انگور كنيد مزد غسال مرا سير شرابش بدهيد مست مست از همه جا حال خرابش بدهيد بر مزارم مگذاريد بيايد واعظ / پير ميخانه بخواند غزلي از حافظ جاي تلقين به بالاي سرم دف بزنيد / شاهدي رقص كند جمله شما كف بزنيد روز مرگم وسط سينه من چاك زنيد / اندرون دل من يك قلم تاك زنيد روي قبرم بنويسيد وفادار برفت / آن جگر سوخته ، خسته از اين دار برفت .

                                                                .   .   .

قاصد كه ازو به من خبر هيچ نگفت/ گفتم كه: تو را يار مگر هيچ نگفت؟/ گفتا كه: چرا، بگفتم آن گفته بگو/ آهي به لب آورد و دگر هيچ نگفت . . .

                                                                    .  .  .

 گفتم چشمم، گفت به راهش مي دار/ گفتم جگرم، گفت پر آهش مي دار/ گفتم كه دلم، گفت چه داري در دل/ گفتم غم تو، گفت نگاهش مي دار . . .

.  .  .

در بساط مي پرستان حيله و نيرنگ نيست / سينه را پر كردن از جام حقيقت ننگ نيست پيكر اين خانه را چيزي نسازد جز صفا / عاقبت از آدمي چيزي نماند جز وفا .

.  .  .

عشق چيست كه همه از آن ميگويند؟ ع : عبرت زندگي ش : شلاق زمانه ق : قصاص روزگار اما افسوس و صدافسوس كه شلاق زمانه را خوردم قصاص روزگار را كشيدم! اما عبرت نگرفتم...

.  .  .

دنیا پوچی است و دنیا تنها راهیست برای دوستی با خدا واگرنه پوچی محض است

و

دنیا به هیچ كس وفا نكرد

و

روزی من خواهم فهمید این مساله را روزی كه میگویم حال درك كردم با تمام وجودم دوباره برگردم و تفی به روی دنیا بیاندازم ...

                          ........ ز دنیــــــــــــا وفـــــــاداری امیــــــــــد نیستــــــــ ..........